بازی رولت روسی در ادامه پرسش و پاسخ با رئیس و مدیر عامل شورای ملی روابط ایالات متحده و اعراب، پزشک جان دوک آنتونی، در مورد منافع و دخالت روسیه در سوریه ارائه شده اسـت.
از میان 22 کشور عربی، 28 کشور خاورمیانه و 57 کشور اسلامی، متحدان روسیه اندک هستند. روابط مسکو با دمشق نزدیکتر از روابط ان با پایتخت هاي دیگر کشور های عربی اسـت.
در واقع، آن ها نزدیکتر از روابط ان با دیگر کشور های خاورمیانه بـه عنوان یک کل هستند. در نتیجه، اقدامات نظامی روسیه در سوریه با هدف حفاظت از اسد و رهبری این کشور و حفظ قدرت سوریه انجام میشود.
ممکن اسـت کشور های دیگر این موضع را تایید نکنند، اما باید اذعان کرد کـه مسکو منافعی در سوریه دارد کـه میـــخواهد از انها محافظت کند و همچنین هدف تقویت و گسترش بیشتر روابط متفقین را دارد. آنچه همچنین مهم اسـت و تا حد زیادی از رسانه هاي جریان اصلی غایب یا کم اهمیت جلوه داده میشود.
این اسـت کـه مسکو درکنار دمشق، بـه رهبری سوریه پاسخی بـه سایر اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل «چین، فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده ایالات امریکا» ارائه میکند. کشورهایی» کـه بیان میکنند یا بـه این معنا هستند کـه سوریه فاقد حمایت بین المللی اسـت.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در 20 اکتبر 2015 در کرملین در مسکو، روسیه، با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، دست میدهد.
تعداد آن ها زیاد اسـت و بـه دوران سلطنت کاترین و پیتر کبیر باز میگردد. هردو بـه دنبال بنادری در اقلیم جنوبی بودند کـه بتوانند سرمایهگذاریهاي دریایی شرق-غرب و غرب-شرق روسیه را کـه شامل تجارت، استراحت و تامین مجدد باشد، تسهیل و حفظ کنند.
در طول جنگ سرد، علاوه بر این اهداف تجاری و اقتصادی، منافع نظامی – عمدتاً هوانوردی و دریایی – در ساخت تأسیسات بندری برای اسکان کشتیهاي روسی کـه از آبهاي جنوب ترکیه و یونان در شرق مدیترانه عبور میکردند، آشکار شد.
بـه طور طبیعی، روسیه از این امکانات بندری برای ساخت سیستم دفاع هوایی و تسلیحات کشور و همچنین برای خاطرجمعی از تدارک تسلیحات، مهمات، آموزش و نگهداری سیستم و تأسیسات دفاعی کشور بـه طور کلی استفاده کرد.
اسرائیل و دوستانش، همراه با تعداد زیاد و فزاینده اي از آمریکایی هاي سوری-آمریکایی، سوری-اروپایی و رهبران دولت هاي عربی مختلف مخالف اسد.
همراه با گروه هاي حقوق بشر آمریکایی و دیگران، درگیر روابط عمومی مستمر هستند. این کمپین برای تضعیف و بی اعتبار کردن دخالت روسیه در سوریه طراحی شده اسـت.
باوجود این، یادآوری این نکته مهم اسـت کـه موضع روسیه قابل دفاع اسـت. یعنی اگر از منظر مقتضیات، دغدغه ها و آرزوهای مشروع کشور نگریسته شود، قابل قبول اسـت.
اگر با نیاز مسکو بـه مقابله با تروریسم همراه شود، موضع روسیه قابل درک تر میشود. مسلماً اگر از دریچه انچه روسیه در برخورد با افراط گرایان خشن در چچن با ان دست و پنجه نرم میکند، قابل درک تر میشود.
دراین رابطه، فقط باید درنظر داشت کـه جمعیت مسکو بزرگ بین 15 تا 17 میلیون نفر اسـت کـه تقریبا 12 میلیون نفر دراین شهر زندگی میکنند. تصور این کـه اگر تهدیدات تروریستی برای مراکز شهری بازرسی نشده باشد.
تصور این کـه جمعیت بسیار متمرکز روسیه چقدر آسیب پذیر خواهند بودو هستند بسیار اندک اسـت. یکی از موضوعات دیگر در این جا نهفته اسـت کـه نیازها، نگرانی ها و منافع کشور آمریکا و روسیه در ان تلاقی میکنند.
این احتمال وجوددارد کـه روسیه بتواند از دارایی هاي خود در سوریه محافظت کند – کـه الزاماًً مترادف با حفظ اسد در قدرت بـه طور نامحدود نیست – ودر نتیجه، روسیه شانس قابل قبولی برای غلبه بر رفتار منفی رسانه اي خود دارد.
روابط بسیار متشنج اسـت، بـه ویژه بـه دلیل عملیات هوایی روسیه در حمایت از دولت سوریه. چنین حمایتی در تقابل با موضع ترکیه اسـت. دومی قصد دارد رژیم اسد را سرنگون کند و بـه ارتش آزاد سوریه و اپوزیسیون سیاسی “میانه رو” کمک کند.
در حالی کـه مسکو سوریه را بـه عنوان یک دوست مهم، متحد و شریک استراتژیک می بیند، آنکارا این موضوع را متفاوت میبیند. این کشور همان گونه رژیم اسد و جنبش ملی کردها در سوریه و ترکیه را یک تهدید بزرگ میداند.
از آنجایی کـه ترکیه همسایه روسیه و عضو ناتو اسـت، روابط خارجی، سیاست ها، مواضع و اقدامات ان در مقایسه با کشور های عربی و سایر کشور های خاورمیانه و همچنین کشور های اسلامی، بـه یکباره تقویت و محدود میشود. موضوع.
با این حال، ترکیه ممکن اسـت بـه دنبال بررسی مجدد روابط اقتصادی و پیمانهاي همکاری انرژی با روسیه باشد، همانگونه کـه کشور های ناتو و اتحادیه اقتصادی اروپا انجام دادهاند. این تنها یک راه برای ابراز ناامیدی خود از روسیه خواهد بود.
در پاسخ، روسیه بـه سختی از ابزاری برای مقابله بـه مثل بی بهره خواهد ماند. در واقع، روسیه خروجی هاي بیشتری برای صادرات انرژی و سایر صادرات خود نسبت بـه ترکیه دارد کـه هنوز برای صادرات خود دارد.
ترکیه همچنین میتواند یک هواپیمای روسی دیگر را سرنگون کند. این راه دیگری برای تلاش و مجبور کردن مسکو بـه محاسبه مجدد کارآمدی سیاست ها، مواضع و اقدامات خود در قبال دمشق خواهد بود. با این حال، انجام اینکار، خطر افزایش پیشگام را بـه همراه خواهد داشت.
هردو میخواهند از انچه هر یک بـه عنوان یک دارایی استراتژیک و ژئوپلیتیکی بسیار مهم تلقی میکنند محافظت کنند. هر کدام دارای منابع اقتصادی و مالی – بـه عنوان مثال انرژی و پولی – هستند کـه میتوانند بـه سوریه کمک کنند تا بـه تقویت رژیم در دمشق کمک کنند.
همچنین هر یک از انها سوریه را بـه عنوان یک میدان آزمایش برای تعیین این کـه چگونه میتواند در توانایی ایستادن درکنار یک متحد مهم از ایالات متحده پیشی بگیرد، می بیند.
از حضور روی زمین در داخل سوریه، هردو اطلاعات ارزشمندی در مورد نیروهای مخالف و/یا حامی نه تنها از سیاست ها و اقدامات مربوطه خود، بلکه بـه سیاست ها و اقدامات قدرت هاي خارجی مانند ایالات متحده نیز بـه دست می آورند.
تفاوت بین این دو این اسـت کـه ایران یک کشور مسلمان اسـت در حالی کـه روسیه نیست. علاوه بر این، حمایت نظامی روسیه با نیروهای مسلح متعارف سوریه از نظر هواپیما، تانک و شناورهای دریایی مرتبط اسـت. در مقابل، پشتیبانی نظامی ایران در قالب نیروهای چریکی نامتقارن اسـت.
دراین راستا، همان طور کـه در عراق بـه نمایش گذاشته شد، ایران تخصص خودرا در قالب بمب هاي دست ساز – بمب هاي دست ساز – ارائه میدهد.
همچنین در تشکیل و حفظ شبه نظامیان بـه اصطلاح نامنظم ماهر اسـت. و توانایی عجیبی در بیثبات کردن دشمنان بدون لزوم مقابله نظامی با انها دارد.
جان کری، وزیر امور خارجه کشور آمریکا، درکنار سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه و عادل بن احمد الجبیر، وزیر امور خارجه عربستان سعودی، قبل از نشست سه جانبه با محوریت سوریه و سایر موضوعات پس از نشست شورای همکاری خلیج فارس در دوحه، قطر، در 3 اوت میایستد. ؛ 2015. عکس: وزارت امور خارجه ایالات امریکا.
عربستان سعودی و سایر کشور های عضو شورای همکاری خلیج فارس همگی دارای دیدگاه یا عقاید یکسان نیستند. بـه گفته وی، درنظر بگیرید کـه ایران درگیر درگیری نیابتی با عربستان سعودی و بـه تبع ان 9 کشور عربی در راستای احیای دولت قانونی یمن با ان همسو شده اسـت.
مبارزه فقط برای تسلط – یا تضعیف موقعیت عربستان سعودی – در خلیج فارس و یمن نیست. همچنین برای تسلط در شرق مدیترانه اسـت.
دراین پرتو، ریاض درک میکند کـه انجام هر کاری کـه لازم اسـت برای پیشگیری از پیشی گرفتن تهران و متحدانش از عربستان سعودی بـه عنوان رهبر کشور های عضو اتحادیه کشور های عربی، انجام دهد، چه رسد بـه این کـه آن ها را شکست دهند.
چند سالی اسـت کـه نظر بسیاری در ریاض این اسـت کـه تضعیف روابط تهران با دمشق و حمایت از ان در عین حال منطقی و عاقلانه اسـت. با بسط، هر چیزی کـه ریاض بتواند حداقل بتواند مسکو را مجبور کند کـه حمایت خود از رژیم اسد را تقویت و گسترش ندهد.
بـه نظر میرسد درست باشد. همچنین، با توجه بـه تلاش ریاض برای متقاعد کردن روسیه بـه انجام هر کاری کـه میتواند برای توقف کشتار در سوریه انجام دهد.
از این منظر میتوان تصویر روشن تری از سفر وزیر خارجه عربستان سعودی بـه مسکو داشت. انچه همچنین واضح تر میشود، دلیل و انگیزه سفر بعدی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بـه ایران در 48 ساعت گذشته برای دیدار با رهبر معظم انقلاب، آیت الله خامنه اي اسـت.
در هردو مورد، بـه نظر من، هدف تاکید بر ضرورت حل و فصل سیاسی بود، نه شکست یا پیروزی نظامی از سوی هر یک از طرفین یا هر یک از بازیگران.